Lang voordat de markt overspoeld werd met goedkope copycat-releases van lage kwaliteit, stond ROCKSTAR Records samen met ACE Records en Bear Family Records bekend om hun heruitgaven van hoge kwaliteit en hun “Killer-No-Filler”-ideologie. RR slaagde waar grote labels faalden, door de muziekfans te voorzien van zowel uitgegeven als niet-uitgegeven muziek van klassieke R'n'R-artiesten. Atomatic en Koko Mojo Records zijn zelfstandige divisies van het bvba Rockstar Records Limited. Het Rockstar Records label werd opgericht in 1979 en is gevestigd in de UK in het Spindrift Records House in Clacton-on-Sea in het graafschap Essex. De zetel van KM Records is gevestigd in de tweede grootste stad van Ierland, Cork.

Het doel van Koko Mojo Records is heel simpel: onder de noemer Blues/R&B dansbare muziek uit de jaren 1950 uitbrengen. Hun cd-compilaties zijn samengesteld door ervaren dj's en hun belangrijkste doel is om je te laten dansen “From Argentina via Los Angeles to Ireland, from Blues to Hillbilly and Rockabilly...”. Er dient hierbij opgemerkt te worden, dat er een verschil is tussen de originele, traditionele r&b (een term die uit de jaren voor WOII stamt en die staat voor stevige, rauwe muziek, die zich meer richt op jazz, gospel en blues) en de hedendaagse, moderne r&b (een muziekgenre dat er wel wat van wegheeft en dat een combinatie is van soul, funk en hiphop). Moderne r&b werd populair na het discotijdperk van de jaren tachtig.

De huis DJ, die al heelwat cd’s voor KM Records compileerde is Victor Mac, beter bekend als “Little” Victor, The Beale Street Blues Bopper en ook DJ “Mojo” Man. Mac is een Italiaans-Amerikaanse blues en roots zanger, gitarist en mondharmonicaspeler. Daarnaast ook vinyl verzamelaar, musicoloog, entertainer, dj, songwriter en producent. Hij is vooral bekend door zijn samenwerking met Louisiana Red op de albums ‘Back to the Black Bayou’ (2009) en ‘Memphis Mojo’ (2011).

Voor de KMCD-serie BLACK PEARLS is de Deense blues gitarist / meervoudig award winnaar, Ronni Boysen de vervanger van de DJ “Mojo” Man. Ronni Boysen stopte als artiest in 2022, vond een job en kon méér tijd steken in zijn familie en zijn hobbie: het verzamelen van originele 45 en 78 toeren singles. Boysen trad op in 23 landen en werkte samen met internationale artiesten als Lazy Lester, James Harman, Diunna Green leaf, Bob Corritore, Lurrie Bell, Gary Primich, R.J. Micho, Barrelhouse Chuck, Big Creek Slim en anderen. Boysen was ook één van de oprichters van The Kokomo Kings en werkte 13 jaar samen met Mud Morganfield

RONNI BOYSEN PRESENTS BLACK PEARLS VOL.7: “OH! WHAT A WONDERFUL TIME”

Voor VOL. 7 ‘OH! WHAT A WONDERFUL TIME’ -wie vond zijn inspiratie voor de titiel bij wie?- van de reeks BLACK PEARLS ging Ronni Boysen opnieuw op zoek naar R&B-singles rond het thema “Rhythm Rockin’ Boogie”. Hij belandde zo voor de opener bij ERVIN RUCKER en zijn gospelachtig nummer, “Done Done The Slop”. Ervin, geboren in August (GA) was een blues zanger, songwriter en gitarist. Zoals steeds blijft KOKO MOJO ook nu trouw aan hun “killer no filler” ideologie en komt ze “aandraven” met bekende én soms wat minder bekende/obscure artiesten c.q. nummers. Dat een humoristisch nummer echter ook kan laat hij horen met “’Jess’ One More Time” van “MADMAN” JONES, dat bulkt van latino-percussie en zeker aanzet tot dansen. De eerste dame op de tyracklist is ETTA JONES, die al opviel op haar 15de tijdens een zangwedstrijd. Hier doet ze “Moolah! Moolah!”. Er volgt dan de titelsong, een orgineel nummer uit het oeuvre van OTIS BLACKWELL. Een volgende dame is r’n’r mama OLLIE MARIE ADAMS met haar “Boom Diddy Wa Wa”, het B-kantje van een 1955-single uitgebracht bij Peacock Records. In 1953 vervoegde ze de Johnny Otis Band om daarnaast samen met Sadie en francine McKinley de Three Tons of Joy te vormen. Over naar 1963 en naar LITTLE WILLIE JOHN. Tijdens zijn korte carrière had Willie vele hits, van “Fever” uit 1956 tot “Take My Love (I Want To Give It All To You)” uit 1961. Hij tekende voor zijn hele carrière bij King Records en was vele malen headliner in het Apollo Theatre in New York City naast James Brown. Hier koos de dj voor het aardig rockende, “Don’t Play with Love”. We krijgen wat meer gewicht in de weegschaal met JOHNNY GUITAR WATSON en zijn “The Bear” en BIG MAMA THORNTON’s aardig swingende, “My Man Called Me” . Verder zijn er nog JACKIE BRENSTON met “Gonna Wait for My Chance”, JIMMY LIGGINS & HIS DROPS OF JOY ORCHESTRA met “Knocked Out”, the great ROLLEE McGILL met “Rhythm Rockin’ Blues”, JIMMY WITHERSPPON with THE SWING MASTERS met “Big Daddy” en om aft e ronden, de pianist, zanger en songwriter JIMMY McCRACKLIN met het erg bluesy, “The Swinging Thing”.